عوامل ایجاد هراس از مدرسه در فصل شروع مدارس...
این ترس ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد؛ وابستگی شدید به مادر، اعتماد به نفس پائین کودک، ترس از تنهایی و دوری از خانواده، ترس از درس و مدرسه و تنبیه، شنیدن خاطرات بد و نامطلوب از افراد خانواده مسئله مهمی است که در این میان اهمیت دارد درحالی که باید کودک را کاملاً درک کرده و به زور و اجبار او را راهی مدرسه نکنید.
ترس از مدرسه و اجبار و اعلام نارضایتی والدین در کنار هم میتواند لطمات روحی جبران ناپذیری را بر کودک وارد کند که حتی این حس تا سال های آخر تحصیل از بین نرود. به گفته روانشناسان حالات جسمی این نوع کودکان را میتوان این گونه تعریف کرد. کودکانی که مبتلا به اضطراب جدایی هستند و هراس از مدرسه دارند معمولاً صبح زود هنگام رفتن به مدرسه دچار دل درد شده و حالت تهوع پیدا میکنند و یا اینکه شبهای امتحان بیمار میشوند. تمایل نداشتن به غذا و بی میلی نیز از علائم این نوع اضطراب است.
اما به محض اینکه والدین تصمیم میگیرند که کودکشان به مدرسه نرود تمام این حالات رفع شده و به حالت اولیه خود برمیگردند. بیشتر افرادی که دچار این نوع اضطراب میشوند یا جزء خانوادههای پرجمعیت هستند و یا اینکه سطح فرهنگی و اقتصادی آنها پائین است. البته خجالتی بودن کودک، اختلالات روانی، نداشتن اعتماد به نفس و نداشتن توجه کافی والدین به وضعیت کودک نیز میتوانند مشکل ساز باشند.
حل مسئله
▪ همیشه پیشگیری بهتر از درمان است. قبل از رسیدن سن کودک به مدرسه او را در مهدکودک یا پیش دبستانی ثبت نام کنید تا او هم با محیطی غیر از خانه و افرادی غیر از خانوادهاش آشنا شود و هم عادت کند که ساعاتی به دور از مادرش در بیرون از خانه باشد.
▪ او را به مدرسه رفتن تشویق کنید. برایش هدیه بخرید و آن را به عنوان جایزه به مدرسه رفتن به او بدهید. (البته در همه حال حد تعادل را رعایت کنید )
▪ دوستان مدرسه اش را به خانه دعوت کنید و از کودکتان بخواهید که با آنان همبازی شود.
▪ از معلم مدرسه بخواهید که به فرزندتان مسئولیتهای کوچکی در کلاس بسپارد تا او با برعهده گرفتن آن ها احساس رضایت و شادمانی کند و آخر این که همیشه و در همه حال گوش شنوایی برای حرفهای کودکتان داشته باشید.
1- مدرسه يا مهدکودک مناسبي براي کودکتان انتخاب کنيد.
2- براي بينايي و شنوايي سنجي و چکاپ فرزندتان به پزشک مراجعه کنيد .
3- رفتارهاي مناسب براي محيط آموزشي به فرزندتان آموزش بدهيد.
4- الگوي مناسبي براي فرزندتان باشيد.خودتان مطالعه کنيد و درباره تاثير تحصيل و هدفمندي برايش توضيح دهيد.
5- با اولياي مدرسه ارتباط مستمر و پويا داشته باشيد.
6- مشکلات روانشناختي کودک مانند اضطراب، بيشفعالي و مشکلات يادگيري قبل از شروع سال تحصيلي را بشناسيد و براي رفع آن بکوشيد.
7- اگر کودک موفقيتي کسب کرد او را تشويق کنيد.
8- کودک را مجبور نکنيد که حتما شاگرد اول شود زيرا کمالگرايي والدين باعث افسردگي و کمبود اعتماد به نفس فرزند ميشود.
9- از تشويقهاي اغراقآميز بپرهيزيد زيرا تشويق بايد مبتني بر واقعيت باشد.